ኣነ ጊዴዎን ክምካሕዶ

ግደ ሓቂ ብዛዕባ ታሪኸይን ኩሉ እቲ ዝሓለፍክዎን ምዝራብ ብዙሕ ኣይፈቱን እየ። ኣብዛ ከባብ መሬት፡ ሰባት ኣነ ኢሎም ጀሚሮም ኣብቲ መወዳእታ ዘይብሉ ዓንኬል ዝዞሩ መሲልዎም ክዝወሩ ይጸንሑሞ፡ ምልስ ኢለ እንተረኣኽዎም ግና ከምዚ ሽታ ጸኒሖም ዘየለዉ! ነታ እንዳዘናገዐት ተዘንግዖም፡ ካብ ርሑቕ እንተተዓዘብክዋ ግን፡ ብስራሕ ኣዝያ ተታሒዛ፥ ነቶም ዘጽደፈቶም ረሲዓ፥ ምስቶም ዘለዉ ፍሽኽ ክትብል ረኣኽዋ። ከምዚ ስምብድ ኢለ ገጸይ ናብቲ ዝፈትዎ መጽሓፍ ከድኩ እሞ “ንረሲእ፣ ከም ኣብ ቦታኣ ኣስፋሕፊሓ ዝለምለመት ኦም፣ ብስልጣኑ ርኤኽዎ። ምልስ እንተ በልኩ ግና፣ ሰአንክዎ፣ ደሌኽዎ እሞ ኣይረኸብክዎን።”መዝ 37:35-36 ኢሉ ምስ ነገረኒ ብልቢ ነታ ዝወሓጠቶምን ግዶም ውን ዘይብላ ዓለም መሊሰ ከም ዝጸልኣ ገበረኒ።
ሰብ ኮይነ በርባዕተ መኣዝናት ምድሪ ክመላለስ ግን እታ ተፍርሃኒ ‘ኣነ’ ብኹሉ ሸነኽ፡ ኣብ ክቡር ስፍራ ናይ ደቂ ሰባት ረኣኽዋ እሞ ፥ ሰብ ደረጃታቱ ደኣ ይፈላለ እምበር ብዘይ ትምክሕቲ ከም ዘይኮነሉ ተዓዘብኩ። ኣቤት ግን ምሕረት ኣምላኽ። “እቲ ዝምካሕሲ ብእግዚኣብሄር ደኣ ይመካሕ” ዝብል ቃል እንተሓሰብክዎ ግን፥ ፍጹምዶ ብእግዚኣብሄር ጥራይ? ኣብ ገለስ ‘ኣነ’ ዝገበርክዎስ ኣይርከብን’ዶ ኢለ ተመሊሰ ነቲ ሕሉፍ ታሪኸይ ከዘንቱ፥ ከም ኣቶም ውን ኣነ ዘመክሕ እንተተረኺቡስ ክምካሕ እየ በልኩ።
ሰባት ብዙሕ ዓወት ምስ ተጎናጸፉ ኣብ ኣደባባይ ‘ጅግና‘ ክብሃሉ ሰሚዐ ኣለኹ። ናይ ኣምላኸይ ግን ይገርምዩ፥ ካብ ጸላእተይ ተሓቢአ እንከለኹ፣ “ኣታ ሓያል ጅግና እግዚኣብሄር ምሳኻ እዩ” በለኒ። ጎይታ ምስኡ ዝኾነ ሰብ ሰዓሪ ምዃኑ፥ ኣብ ታሪኽ ብዙሕ ሰሚዐ እንተኾንኩ፥ እቲ ህያው ኣምላኽ ናብ ቤተይ ምስ መጸ ግን፡ ከም ቀደመይ ዛንታ ደኣ እምበር ህያውነቱን ምሕረቱን ኣይዘከርኩን እሞ “ኣየ ጐይታይ፡ እግዚኣብሄር ምሳና እንተልዩ ደኣ እዚ ዅሉ ስለምንታይ ረኸበና፧ እቲ ኣቦታትና፡ እግዚኣብሄር ካብ ግብጺ ኣደይቡናዶ ኣይኰነን፡ ኢሎም ዝነገሩና ዅሉ ተኣምራቱኸ ኣበይ ኣሎ፧ ሕጂ ግና እግዚኣብሄር ሐዲጉናስ፡ ኣብ ኢድ ሚድያን እኳ ኣሕሊፉ ሂቡና” በልክዎ። እቲ ዕጉስ ኣምላኸይ ግን መሊሱ “ልኢኸካዶ ኣይኰንኩን፧ በዚ ሓይልኻ እዚ ኼድካ ንእስራኤል ካብ ኢድ ሚድያን ኣድሕኖም” በለኒ። ቅድሚ ሕጂ ብዙሕ ግዜ ይሁዳ ሓወይ ንውግእ መሪሕዎም ስለ ዝኸይድን፥ ዓሌት ኣቦይ ግን እቲ ዝደኸየን ኣነ ውን ምንኣስ ኩሎም የሕዋተይ ስለ ዝኾንኩ ፍጹም ዝከኣል ኣይመሰለንን። ካብቲ ሃብታም ዓሌት ምዃን ንኣምላኽ ገለ ከም ዝሕግዞ ፥ ‘ኣነ’ ደኣሞ…እንዳበልኩ ንዕኡ ከዘክሮ ፈተንኩ። ‘ኣነ’ ዝብል ቃል ከጥፍእ ከም ዝመጸ ግን ጌና ኣየስውዓልክዎን። ነቲ ጉዱል እምነተይ እንዳደንገጸ ኸኣ ንሱ ምሳይ ከም ዝወጽእ ደጊሙ ተዛረበኒ። ኣነ ግና ብቓል ጥራይ ኣይዓገብኩን፥ ገለ ነገርሲ ክርኢ ኣለኒ ብምባል፥ ነቲ ብእምነት ዝወረሰ ኣቦይ ኣብርሃም ኣይዘከርክዎን። ንሱ ሕጂ ውን ኣይሰልከየን። ነቲ ዘቕረብክዎ መስዋእቲ በልዖ’ሞ ህያው ምዃኑ ነቲ ተኣምራት ዝፈቱ ልበይ ከይነዓቐ፥ ነቲ ቐዳማይ ዕዮ ካብ ቤተይ ክጅመር ስለ ዘለዎ መሰውኢታት በዓል ናይ ኣቦይ ከፍርሶ ተዛረበኒ። ሕጂ ግን ልበይ ተኣምራት ስለ ዝረኣየ፡ ነቲ ዝበለኒ ክገብሮ ኣይደንጎኹን።
ሕጂ ክሓስቦ እንከለኹ፥ ከምቲ ቃሉ ዝብሎ እቲ እምነትን ጸጋን ውን ናቱ ከም ዝነበረ ኣስተብሃልኩ እሞ፥ እግዚኣብሄር ካብቶም ንነፍሰይ ዝደልይዋ ኣውጺኡ፥ ናብቲ ዝዓበየ ዕዮ ክቕልጥፍ ደኣ መንፈሱ ኣባይ ኣፍሰሶ። እታ ‘ኣነ’ ትብል ቃል ግና ዘይከምቶም ካልኦት በቲ ዝተገብረ ኹሉ ቦታ ደለኹላ እሞ ኣይረኽብኩላን። ለካስ ኩሉ እባ ካብኡ እዩ ውን በልኩ። እቲ ኩሉ ዝኽእል ኣምላኽ፡ እዚ ኹሉ ጌሩ ክነሱ ግና፥ ናብ ባህሪ ቀደመይ ተመሊሰ ኣከታቲለ ክልተ ምልክታት ለመንክዎ። ኣብታ ካልኣይቲ እኳ ብዘይምእማነይ ኩራኡ መጺኡ ከይቀጽዓኒ እንዳፈራሕኩ እየ ዝሓተትክዎ። ንምድሓን ህዝቡ ክፈጥን ግን፡ ከምቲ ቀዳማይ ገለ ቃል ከይተዛረበ ንጠለበይ መለሶ። እቲ ንኣቦታተይ ዝመርሖምን ዘዕረፎምን ኣምላኽ ከመይ ሕያዋይ፥ ጸዋርን ዓቃልን ምዃኑ እንደገና ኣስተውልኩ።
ልቢ ሰብ ጎራሕን ሕሱምን እዩ ከም ዝበለና ግን፥ ሃቐናይ ኣቀዲሙ ስለ ዝፈልጦን መሊሰ ከይዕንቀፍን፥ እታ ቦታ ስኢና ዘላ ‘ኣነ’ ውን ኣፍደገ ከይትረክብን ሰራዊትካ ቀንስ በለኒ። ካብ ኣዝዮም ብዙሓት ተዋጋእቲ ድማ ሰለስተ ሚእቲ ሒዘ ተረፍኩ። ከምቲ ዝበለኒ ገበርኩ እሞ፥ ንሱ እንተዘይተዋጊእዎም ነዞም ከም ኣንበጣ ዝምብዝሖም ጸላእተይ ክስዕሮም ከም ዘይክእል ተረዳእኩ። እዚ ኹሉ ዝኸውን ዘሎ ግን፥ ንምንታይ ኣምላኽ ንኣይ ንድኹም መሪጹ፥ ንኻልኦት ብርቱዓት ሒዙዶ ነቲ ዕዮ ክዓዮ ኣይምሓሾን ኢለ ታሪኽ ናይ ኣብርሃም፥ ያእቆብ፥ ሙሴ ኣቦታተይ ተመሊሰ ክጽብጽብ ጀመርኩ። ይገርመኩም እዩ ግን ካብዚ ናተይ ዝሓይሽ ታሪኽ ኣይረኽብኩሎምን እሞ ንኣምላኽ ስለ ትዕግስቱ ኣመስገንክዎ። ንኣብርሃም ኣቦይ ምስ እዚ ኹሉ ተስፋኡ ንእስማኤል ወሊዱ ክነሱ ኣምላኽ ግን ብምሕረት ደጊሙ ከም ዝተገልጸሉ፡ ንሙሴ ከምዚ ናተይ ንኻልእ ለኣኽ እንዳበለ ክሃድም ምስ ፈተነ ከመይ ከመ ዘበርትዖን ካልእን እንዳሓሰብኩ ብምሕረቱ እንዳተገረምኩ ኩሉ እባ ውን ብኡ እዩ በልኩ። እግዚኣብሄር ብብዙሕ ኮነ፡ ብሒደት ምድሓን ናቱ እዩ፥ ንኣና ግና ብኢዱ እምበር ብኢድና ከይመስለና፥ ንኣና ውሑዳት ሰራዊት መሪሑ ንጸላእትና ሰጎጎም። ንሱ በታ ብዙሕ ዝዓይነታ ጥበቡ፥ ከምቲ ነቦታተይ ብዘይ ገለ ሓገዝ ዝመርሖም፥ ንዓይ ውን ተገሊጹለይ እዩ’ሞ ስሙ ይመስገን። እንተ እታ ‘ኣነ’ ‘ብኣይ’ ዝብላ ግና ኣብ ዝሓለፍክዎ ኩሉ እዋን ቦታ ኣይረኸብኩለንን እሞ፡ ነቲ “ኵሉ ካብኡ እዩ ብእኡን ንእኡን ድማ እዩ እሞ፡ ንእኡ ንዘልኣለም ክብሪ ይዅኖ” ዝብል ቃሉ ኣሜን እብል ኣለኹ።