መዓይይቲ ኣምላኽ

“ንሕና መዓይይቲ ኣምላኽ ኢና ...” (1ቆሮ.3፡9ሀ)

ሓደ እዋን ካብ ሓንቲ መጽሓፍ ዘንበብክዋ ዛንታ ክነግረኩም።

ሓደ ንእሽቶ ቆልዓ ካብ ላዕለዋይ ደብሪ ናብ ታሕተዋይ ደርቢ ናይ ገዝኦም መጽሓፍ ብምውራድ ነቡኡ ይሕግዝ ነበረ። ዋላኳ እቲ ቆልዓ መጽሓፍ ኣብ ዘመላልሰሉ እዋን ዝሑል ብምንባሩ መገዲ እናዓጻዉ ነገራት የጓትት እንተ ነበረ፣ ነቡኡ ምሕጋዙ ግና ኣዚዩ እዩ ዘሐጉሶ ነይሩ። እቲ በሊሕን ዓቃልን ኣቡኡ ድማ ነቲ መጽሓፍቲ ብቁልጡፍ ኣግዒዝካ ካብ ምውዳእ ንላዕሊ ምስ ወዱ ተሓጋጊዙ ምስራሕ ብምምራጹ ንወዱ ኮፍ ኣቢሉ ክሰርሕ ኣይፈተወን። ንሓገዝ ወዱ ድኣ ብሓጐስን ብኣድናቖትን ይቕበሎ ነበረ።

ናእሽቱ መጽሓፍቲ ኣግዒዞም ድሕሪ ምውዳኦም ዓበይቲ መጽሓፍቲ ከግዕዙ ጀመሩ። ነቲ ቆልዓ ድማ ጼርካ ንታሕቲ ምውራት ዓቢ ጻዕርን ዘይክእለቱ ስራሕን እናዀኖ ክኸይድ ጀመረ። ብኸምዚ ኩነታት ንሓደ ዕብይ ዝበለ መጽሓፍ ጸይሩ ክወርድ እንከሎ ብተደጋጋሚ ካብ ኢዱ ይወድቆን የልዕሎን ነበረ። ኣብ መወዳእታዉን ብምሕላልን ተስፋ ብምቊራጽን ነቲ ዝወደቖ መጽሓፍ ምልዓሉ ሓዲጉ ኣብቲ ኣስካላ ኮፍ ኢሉ ክበኪ ጀመረ። ከመይሲ ነብኡ ብግቡእ ክሕግዞ ኣይከኣለን። ብቐዳምነት ንጡፍ ስራሕ ይሰርሕ ኣይነበረን፣ ካልኣይ ድማ ነቲ ዓበይቲ መጽሓፍ ጸይሩ በቲ ጸቢብ ኣስካላ ብዘይጸገም ንምውራድ እኹል ሓይልን ዓቕምን ኣይረኸበን።

ነዚ ዝተዓዘበ ኣቦ ገለ ቃል ከይተዛረበ ነቲ ዝወደቐ መጽሓፍ ኣልዒሉ ንወዱ ኣሰከሞ። ንሱ ድማ ንወዱ ምስ መጽሓፉ ኣብ ሕቁፉ ጼሩ ንታሕቲ ክወርድ ጀመረ። ብኸምዚ ድማ ክልቲኦም ብሓባር ነቲ ዝተረፈ መጽሓፍ ሓደ ብሓደ ምግዕዓዝ ቀጸሉ። እቲ ቆልዓ መጽሓፍ ተሰኪሙ ኣቦ ድማ ንወዱ ተሰኪሙ። ዝገርም ታሪኽ።

ንሕና መተዓይይቲ ኣምላኽ ኢና። ኣምላኽ ረዳኢ ስለ ዘድልዩ ወይ’ውን ብዘይብኣና ገለ ክገብር ስለ ዘይክእል ኣይኮነን ንዓና መተዕይይቱ ጌሩና። ኣምላኽ ስርሑ ክሰርሕ ኣንከሎ ምስኡ ኰይና ክንዓዪ ስለዝፈተወ እዩ። እዚ ድማ ዓቢ ዕጻ እዩ። ስለዚ ድማ ዕዮ ኣምላኽ ወይ’ውን ህይወት ብዓቢዩ ክኸብደና እንከሎ ከምቲ ኣብዚ ዛንታ ዝረኤናዮ ኣቦ፣ ኣምላኽ’ውን ንዓና ጸይሩ ንኹሉ ከምዘስግረና ንዘክር። ነቲ ናይ ህይወት መሳልል ድማ ብዓወት ክንወርዶን ክንድይቦን ኢና። ሓንትስ ንነገርና ናብኡ ነውድቖ።

ጸሎት-
ዎ ኣምላኸይ…
ትእዛዛትካ ክገብር
ምስ ፍቓድካ ክሰምር
ንዓኻ ክነብር ንዓኻ ከኽብር
ባህጊ ልበይ እዩ’ሞ ምርጫይ
ረድኤትካ ኣብዝሓለይ
በቲ ቅኑዕ መሳልል ህይወት
ናብኻ ዘቕርብ ናባኻ ዘጠምት
ክመላለስ…
ብጸጋ ሕቆፈኒ
ንድኻመይ ርኢኻ ዎ ኣቦይ ጽወረኒ!!